Au Nom d'Allah Clément et Miséricordieux,
Terserempak dalam lif.
Mr : Berapa umur awak?
N : 23 tahun.
Mr : ouh, muda lagi..
Jalan lagi sama-sama menuju ke stesen metro/keretapi.
Mr : saya nak tanya satu soalan. Kenapa awak pakai tudung? *muka excited*
N : ouh, sebab ianya satu kewajipan. dan semestinya sebab saya yang memilih jalan ini. Kenapa pakcik tanya macam ni?
Mr : Saya rasa ini tidak bagus, tidak bagus. Awak masih muda, banyak masa dan awak masih bebas sebab belum berkahwin. Kenapa nak susah-susahkan diri ikut agama!?
N : Kenapa pakcik cakap macam ni? saya tak rasa diri saya susah pun *senyum*. Pakcik tak percaya pada Tuhan?
Mr : eh, mestilah saya percaya. Bahkan, saya yakin, Tuhan yang orang Islam sembah, orang Kristian sembah dan orang Yahudi sembah adalah Tuhan yang satu dan sama! Betul kan? *senyum*
N : betul tu pakcik! jadi, kenapa pakcik cakap macam tadi? *muka pelik*
Mr : sebab saya rasa tak bagus bila kita terlampau ikut dengan agama (rasanya pakcik ni nak cakap yang bertudung tu tak bagus sebab ia kelihatan kita terlalu ekstrem/taksub dengan agama anutan)
N : terdiam...(dalam otak ligat cari ayat. bercampur-campur dengan formula-formula kimia & cinetik..huhu)
Mr : Mais bon, setiap orang boleh luahkan apa yang dia rasa dan fikirkan. *senyum*
Mr : *pegang bahu*... ok lah, saya nk ke metro ni. awak pun nak naik bas ke sekolah kan. bon courage et bonne journée!
N : terima kasih pakcik! Likewise!
**************
sampai bila nak biarkan mereka bebas dengan pandangan dan pendapat mereka sendiri?
sampai bila hati tak terusik langsung dengan sensitiviti keagamaan dan ketauhidan?
kalaupun terasa, tersentuh hati.. sekuat manakah? adakah ianya mampu membuatkan kita menuturkan kata-kata bersifat peluru yang mampu tembak benteng keegoan, keyakinan batil mereka yang belum Islam?
T______________T
